به کجا چنین شتابان ؟
ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ
ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ،
ﺩﺧﺘﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﻭ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﺗﻮﺧﺎﻟﯽ، ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ،
ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯼ ﺍﻧﺪﺍﻣﺸﺎﻥ ﺣﺴﺎﺱ ﻧﯿﺴﺖ،
ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺴﻤﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ،
ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ.
+ نوشته شده در سه شنبه سیزدهم مهر ۱۳۹۵ ساعت 0:4 توسط fafa
|
:)